Er is geen leukere plek in Europa om kunst te kijken dan in Venetië tijdens de Biënnale. Elke twee jaar staan de paviljoens in Giardini vol met kunst uit alle landen. En de oude militaire dokken in het Arsenale – toen ik er voor het eerst kwam nog een afgesloten Militair gebied waar je niet in kon komen – zijn inmiddels omgetoverd tot fantastische presentatieplekken met daarin de meest waanzinnige grote kunstvoorwerpen, installaties en andere zaken waarvan  je gedachten op hol slaan. Een must dus om naar toe te gaan als je van kunst houdt.

Ook dit jaar ben ik een weekje in Venetië geweest. Dat lijkt lang, maar telkens heb ik aan het einde van de week nog zoveel dingen op mijn lijstje staan die ik had willen zien, maar die echt geschrapt moeten worden want de terugreis is gepland en de voeten kunnen ook geen extra stap meer zetten,  en die dus gewoon op dat lijstje blijven staan voor de volgende keer. Het is niet anders.

Wel was er ook dit jaar weer veel te zien. Prachtige dingen, lelijke dingen, indrukwekkende dingen en actuele dingen. Zo is Banksy aanwezig geweest. In de stad, want voor de Biënnale heeft hij nog nooit een uitnodiging gekregen. Naast aanwezig met een presentatie tegen de cruiseschepen die Venetië aandoen (en waar hij heel snel door de politie werd weggestuurd) heeft hij ook een van zijn herkenbare werken achtergelaten op de wand van een gebouw. Kijk hieronder maar en zoek de afbeelding van vluchtelingenkind met een roze toorts. Men twijfelt nog aan de echtheid, maar het heeft alle kenmerken van een Banksy.

Verder indrukwekkend was de vluchtelingenboot die Christoph Büchel op de kade van het Arsenale had laten plaatsen. Een boot die echt gebruikt is door vluchtelingen om de oversteek te maken. Schokkend zijn de grote gaten aan de zijkant van de boot. Dat stemt tot nadenken.

Een presentatie die eveneens tot nadenken stemde, maar dan op een hele andere manier was de eilandpresentatie van de Phillipijnen. Stel je voor: een ruimte met drie ‘eilanden’ van een meter hoog met op de bovenkant een glazen plaat. En dan een dame die zegt dat je – als je je schoenen uittrekt – eroverheen mag lopen voor de beste ervaring. Dus schoenen uit, het speciale trapje op (want 1 meter is best hoog) en dan in verbazing naar beneden kijken waar de diepte oneindig onder je te zien is. Bizar wat zoiets met je hoofd doet! op de foto’s zie je iets van het effect, maar als je er op staat is het echt indrukwekkend!

Na al die indrukken is het prima dat er na een week een einde aan het bezoek aan de stad komt. Je ziet er  zo ongelofelijk veel dat het hoofd na een week meer dan gevuld is. Heerlijk!

Hieronder een impressie van mijn week Venetië. Bedenk daarbij dat dit slechts een selectie is van  mijn foto’s en dat ik niet de hele dag loop te fotograferen… In ieder geval raad ik iedereen aan een keer naar de Biënnale te gaan (dit jaar nog tot 24 november, dan pas weer in 2021 (volgend jaar is de architectuur biënnale, ook leuk, maar deze is vaak indrukwekkender). En als je wilt weten waar naartoe in Venetie, ik geef graag tips. Stuur maar een berichtje!